Dla kogo jest
terapia?
Terapia może być pomocna dla każdego. Wszyscy mamy przecież zdrowie psychiczne, które bywa w różnej kondycji na przestrzeni naszego życia. Proces terapii może być jednak szczególnie pomocny, jeśli:
Zmagasz się z brakiem poczucia sensu, apatią, brakiem chęci do życia
Jesteś lub podejrzewasz, że możesz być uzależniony
Doświadczył*ś traumy lub trudnej sytuacji życiowej
Jesteś osobą LGBTQIA+ szukającą wsparcia i bezpiecznej przestrzeni
Zmagasz się z niskim poczuciem wartości, częstym poczuciem wstydu, depresją, zaburzeniami lękowymi
Krótki przewodnik po nurtach
Jeśli tu jesteś, być może masz już doświadczenie z terapią i wiesz, czym jest nurt w psychoterapii. Jeśli dopiero zaczynasz terapię lub rozważasz jej rozpoczęcie i ten termin nie jest Ci znany: są to podejścia, którymi terapeuta inspiruje się podczas leczenia. Jest ich wiele i niektóre mogą wydawać się lepiej dopasowane do Twoich problemów, inne mniej.
Jako psychoterapeuta, wykorzystuję założenia i techniki podejść:
Terapia Schematów
Główne założenia terapii schematów: Doświadczenia wczesnodziecięce mają (zwłaszcza te, w których nasze potrzeby nie były zaspokajane) wpływają na tzw. schematy – czyli to, w jaki sposób patrzymy na siebie, świat i innych ludzi. W terapii schematu szukamy powiązań pomiędzy przeszłością a teraźniejszością po to, aby skutecznie ograniczać wpływ niekorzystnych schematów na nasze życie codziennie. W toku terapii uczymy się zmieniać nasze przekonania, myśli i zachowania, które mają związek ze schematami.
Formy pracy terapii schematów:
– Praca nakierowana na lepsze zrozumienie naszych przekonań podstawowych – tego, skąd się biorą i jak wpływają na nasze myślenie, emocje i zachowania.
– Interwencje poznawcze nakierowane na podważanie i modyfikację dysfunkcyjnych przekonań.
– Rozwój uważności w celu lepszego obserwowania myśli i wzorców emocjonalnych bez konieczności reagowania na nie.
– „Praca z krzesłami” i odgrywanie ról – w celu identyfikacji i nauki radzenia sobie z różnymi trybami schematu.
– Praca wyobrażeniowa i doświadczeniowa.
– Praca na relacji.
Mindfulness / uważność
Mindfulness – w języku polskim „uważność” – to świadome kierowanie swojej uwagi na to wszystko, czego doświadczamy w danym momencie, czyli w naszej teraźniejszości. Dostrzeganie sygnałów, które wysyła nam ciało, różnorodnych myśli i emocji, które w danym momencie nam towarzyszą, tego, czego doświadczamy poprzez nasze zmysły oraz tego, co dzieje się w relacji z drugim człowiekiem. Przytaczając słowa Jona Kabat-Zinna, jest to dość szczególny, gdyż nieosądzający, rodzaj uwagi skierowanej na chwilę obecną.
ACT
Główne założenia terapii akceptacji i zaangażowania: Podstawę wglądu w tym podejściu stanowią umiejętności związane z akceptacją i uważnością. Na celowniku tego podejścia są nasze wartości, w toku terapii dążymy do budowania „życia wartego przeżycia” poprzez poruszanie się w kierunku tego, co dla nas naprawdę ważne. Terapia ACT nie ma na celu pozbycia się trudnych doświadczeń (związanych z emocjami i myślami) – uczy raczej tego, jak z nimi być.
Formy pracy w terapii akceptacji i zaangażowania:
– Stosowanie procesu defuzji poznawczej w celu zmniejszenia wpływu myśli i przekonań na nasze życie.
– W toku terapii uczymy się traktować nasze myśli trochę mniej poważnie.
– Nauka tego, że nie mamy kontroli nad naszymi myślami i emocjami.
– Praktykowanie akceptacji i „bycia z” trudnymi doświadczeniami – na tak wiele rzeczy nie mamy wpływu.
– Powracanie do „tu i teraz” i rozpoznawanie tego, jakie zmiany możemy wprowadzić w teraźniejszości (w końcu „teraz” to jedyne – co mamy).
– Rozpoznawanie swoich wartości i sprawienie, by były fundamentem naszego życia.
Trzecia fala CBT
Główne założenia terapii poznawczo-behawioralnej: Identyfikowanie i zmiana dysfunkcyjnych myśli i zachowań, które się przyczyniają do trudności emocjonalnych. W ramach TPB uczymy się bardziej realistycznego i bardziej optymistycznego sposobu myślenia.
Formy pracy terapii poznawczo-behawioralnej:
– Formularze do monitorowania myśli, emocji i zachowań (mają na celu zwiększenie uważności i wglądu).
– Podważanie przekonań dysfunkcyjnych (np. szukanie myśli alternatywnych).
– Identyfikacja dezadaptacyjnych wzorców zachowań i ich zmiana.
– Ekspozycja na sytuacje o charakterze lękowym w celu zmiany błędnych przekonań na ich temat.
– Eksperymenty behawioralne mające na celu testowanie błędnych przekonań.